door Nico Tanghe © De Standaard
Bruno De Lille, voormalig staatssecretaris in Brussel, kreeg een kafkaiaanse brief waarin zijn bankrekening door BNP Paribas Fortis ‘zonder reden’ werd opgezegd. ‘Ik ga een klacht indienen bij de ombudsman.’
Bruno De Lille, Brussels parlementslid voor Groen, kreeg vrijdag plots een aangetekende brief van zijn bank waarin zijn bankrekening werd opgezegd. ‘BNP Paribas Fortis deelt u mee dat zij haar relatie met u beëindigt’, stond er te lezen. De standaardbrief was ondertekend met een zwierige handtekening, maar zonder naam.
‘Ik was er even niet goed van’, schrijft het Brussels parlementslid in zijn blog, die hij verspreidde via Facebook en Twitter. ‘Niet omdat ik zo gehecht ben aan mijn bank, maar veranderen van bank levert me een hele hoop rompslomp op.’
Kafkaiaans
De eenzijdige opzeg is al redelijk straf. Maar het wordt ronduit kafkaiaans als De Lille probeert te achterhalen waarom hij door zijn bank aan de deur wordt gezet. Want nergens in de brief van BNPP Fortis staat een reden vermeld. ‘Het equivalent van een sms’je dat een tiener naar een andere tiener stuurt om te zeggen dat het over is’, reageert De Lille. ‘Van een bank verwacht ik toch iets anders.’
‘Het is het mysterieuze Head of Central Entity dat mij aan de deur zet’, verduidelijkt De Lille aan de telefoon. Hij belde vrijdag dan ook meteen naar het hoofdkantoor voor meer uitleg. Tevergeefs.
‘Waarom mijn bankrekening wordt stopgezet, vroeg ik de dame die opnam. Dat kon ze me niet vertellen. Moest ik dat dan in mijn eigen kantoor vragen? Nee, want daar konden ze me dat ook niet zeggen’, aldus De Lille. ‘Waarop ik vroeg wie binnen de bank me dat dan wel kon uitleggen. Het antwoord was verbijsterend: niemand.’
De Brusselse politicus betwist niet dat BNP Paribas Fortis – zoals elke bank – het recht heeft de relatie met een klant eenzijdig te beëindigen. En dat met een opzegtermijn van 2 maanden. ‘Maar niet zonder de klant het recht te geven zich te verdedigen’, zegt hij. ‘Er bestaat zoiets als het recht op informatie en op verdediging. Ik ga het hier niet bij laten en ga zeker een klacht indienen bij de ombudsman van de banksector.’
De Lille is namelijk niet de enige die al op deze manier door een bank aan de deur werd gezet. ‘Op mijn Facebook staan meerdere reacties van mensen die een gelijkaardige brief hebben gekregen. Het kan niet dat gewone klanten zich niet kunnen verdedigen. Zonder bankrekening kan je bijna niets meer beginnen in deze moderne maatschappij’.
Bij BNP Paribas Fortis gaat men de zaak vandaag al onderzoeken. Maar meer informatie wordt niet vrijgegeven.‘Wij geven nooit commentaar op individuele dossiers’, klinkt het er droogjes.
Strenge screening
Mogelijk heeft alles te maken met het feit dat De Lille politicus is. Hooggeplaatste personen, zoals parlementsleden, worden vanwege hun functie strenger in de gaten gehouden door de banken en de financiële autoriteiten.
Als ze kunnen gelinkt worden aan witwassen, terreurfinanciering of andere criminele of onethische activiteiten, bijvoorbeeld in het kader van de FATCA-wetgeving (de belastingafspraken met de VS), moet hun naam door de bank worden doorgegeven aan de antiwitwascel en het parket, dat daarop een onderzoek kan openen. In dat geval krijgt dat soort klanten een standaardbrief waarin hun bankrekening wordt opgezegd. Zonder enige opgaaf van reden.
Vergissing of niet?
Mogelijk kwam de naam van De Lille per vergissing op zo’n standaardopzegbrief terecht. Van zware administratieve vergetelheden of verdachte transacties heeft de ex-staatssecretaris alvast geen weet.
‘Ik zou niet weten welke verdachte transacties ik gedaan heb’, benadrukt De Lille, inmiddels klant bij een andere bank. ‘Het gaat om een heel gewone rekening voor de maandelijks terugkerende courante transacties. Maar stel dat de bank toch verdachte transacties vastgesteld heeft. Dan wil ik wel dat ze mij daarvan verwittigt.’
Het hele artikel lees je hier: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170501_02861237 of http://www.standaard.be/cnt/dmf20170501_02860049