door Korneel Delbeke © De Standaard
‘De Brusselaars willen ons in de cockpit’, klinkt het zelfverzekerd bij Ecolo-Groen. In zowat heel het Hoofdstedelijk Gewest heeft de partij grote sprongen vooruit gemaakt.
Brussel’Nog eens zes jaar liberalen in het stadsbestuur, dat zie ik echt niet zitten. Niet alleen politiek, ook persoonlijk. Ik woon hier met twee kinderen. We stikken in de luchtvervuiling.’ Lotte Stoops, kandidate voor Ecolo-Groen in Brussel-stad, klinkt al vroeg op de avond optimistisch. De eerste resultaten van zijn net binnen en over heel het Hoofdstedelijk Gewest lijken de groenen fors te winnen. Even komt zelfs de kroon van de PS in het vizier, maar dat beeld wordt snel bijgesteld. ‘Ik ben hoopvol, dat moet’, vervolgt Stoops. We hebben deze verandering nodig.’
De zaal boven het Via Via Café, aan de Baksteenkaai begint ondertussen langzaam vol te lopen, maar de kopstukken laten op zich wachten. ‘Er zijn nog te weinig bureaus geteld’, klinkt het. Maar de reeds aanwezige militanten kunnen hun optimisme moeilijk verbergen.
Hoe meer kiesbureaus geteld, hoe minder voorzichtig ze klinken. Ecolo-Groen springt in Brussel over de liberalen en wordt er de tweede partij. In de Brusselse gemeent Elsene wint de partij bijna tien procent en lost ze MR-Open VLD zelfs af als grootste. In Watermaal-Bosvoorde, waar Ecolo-Groen met Olivier Deleuze de burgemeester al leverde, doet de partij er maar liefst 11 procent bij.
Omzetten in beleid
Wanneer Bart Dhondt, gemeenteraadslid en Vlaams boegbeeld in Brussel, de zaal binnenkomt, lacht hij dan ook onophoudelijk. ‘We voelden al tijdens de campagne dat we de wind in de zeilen hadden. Heel veel mensen snakken naar schone lucht en verkeersveiligheid. Nu gaan we alles op alles zetten om dit fantastische resultaat in beleid om te zetten. Er is een coalitie van schone lucht nodig en na de schandalen van afgelopen jaren moet er dringend een nieuwe politieke cultuur komen.’
Dan moeten Dhondt en co eerst een uitnodiging krijgen van huidig burgemeester Philippe Close. Zijn partij, de PS, levert amper stemmen in, ondanks alle schandalen van afgelopen legislatuur blijft de socialistische partij met voorsprong de grootste in de hoofdstad (zie hiernaast). Close laat nog niet in zijn kaarten kijken. In de campagne waren de liberale en socialistische coalitiepartners weinig streng voor elkaar. Maar het is de vraag of de huidige coalitie verder kan na het verlies van de liberalen (-4 procent).
Dat denkt gemeenteraadslid Bruno De Lille (Groen) alvast niet. ‘We hebben de meerderheid gebroken’, zegt De Lille. ‘Het beleid van de PS en MR was mossel noch vis. Mensen vroegen schone lucht en veilig verkeer, maar werden aan het lijntje gehouden. Dit signaal kunnen ze niet naast zich neerleggen.’ Of de groenen effectief mogen meebesturen, durft De Lille nog niet zeggen. Benoît Hellings, de Franstalige groene lijsttrekker in Brussel, is wel overtuigd: ‘De Brusselaars willen ons in de cockpit’, zegt hij voor een uitbundig publiek.
Een nieuwe smoel
En dan moet Meyrem Almaci haar entree nog maken. Ook de voorzitster van Groen krijgt een daverend applaus. ‘Een groene zondag was voorspeld, maar dit is een groene golf. Meer nog: dit is de groenste zondag ooit!’ Almaci moet even naar adem happen. ‘Deze overwinning brengt ook grote verantwoordelijkheid mee. We moeten progressief Vlaanderen en Brussel opnieuw een smoel geven.’
Naar het einde van de avond vraag ik Stoops of ze nog steeds blij is. ‘Neen’, antwoordt ze resoluut. ‘Dat zal ik pas zijn als we in het bestuur zitten en er echte verandering komt.’ De ninetieshit ‘Freed from desire’ schalt door de boxen. De groene militanten nemen niet langer genoegen met een bijrol.
Het hele artikel lees je hier: http://www.standaard.be/cnt/dmf20181015_03841982?utm_source=twitter&utm_medium=dlvr&utm_campaign=twitterfeed