De Brusselse Open VLD ergert zich blauw. Els Ampe verklaarde in het parlement dat er de afgelopen 10 jaar teveel ruimte van de auto is afgenomen. Zo kon het absoluut niet verder. Ze is zelfs van plan naar de rechtbank te trekken als het Gewest het aandurft fietspaden te leggen op de Franklin Rooseveltlaan.
U leest het goed: de fractieleidster van de grootste Nederlandstalige partij in het Brussels parlement dreigt ermee de meerderheid waar ze zelf deel van uitmaakt voor de rechter te dagen.
Aan de basis ligt de blauwe frustratie over het Brusselse mobiliteitsbeleid. Dat beleid, waar Groen en Ecolo zelf met het Iris 2-plan (het Brusselse Gewestelijke mobiliteitsplan) mee de krijtlijnen van hebben mogen uitzetten, zet namelijk vooral in op voetgangers, fietsers en openbaar vervoer. En pas in laatste instantie op privé-wagens. Dat heeft gezorgd voor meer zones 30, meer fietspaden, vrije bus- en trambanen, de verplichting om trottoirs breder te maken,… Hierdoor heeft de auto inderdaad aan plaats moeten inboeten.
In het parlement verwoordde Els Ampe het onlangs zo: “In Brussel rijden er momenteel evenveel auto’s rond als 15 jaar geleden. Alleen heeft het mobiliteitsbeleid van de afgelopen jaren de plaats van die auto zo beperkt dat de overgebleven wegcapaciteit te klein is geworden. We hebben dus de Brusselse files zelf veroorzaakt.”
Kennelijk is de Open VLD vragende partij om de bus – en trambanen en die fietspaden weer af te schaffen. Als je kijkt naar het beleid van de stad Brussel, waar mevrouw Ampe in de meerderheid zit, dan zie je dat dat ze hun visie gretig in de praktijk omzetten. In de vijfhoek werden de buslijnen doorgeknipt en een aantal haltes afgeschaft. Het gevolg laat zich raden: 30 % minder busreizigers. En op de Adolphe Maxlaan moest een fietspad wijken voor meer parking.
Op het eerste gezicht ziet de redenering van de Brusselse Open VLD er logisch uit. Als je plaats afneemt van de wagen en je hebt nog evenveel wagens, dan krijg je natuurlijk files. Doe je het omgekeerde, dan zal alles wel weer vlot verlopen. Het blauwe autoverhaal klinkt inderdaad goed, maar het is een verhaal dat een loopje neemt met de werkelijkheid.
Want laten we even de cijfers bekijken. In 1999 werkten er zo’n 660.856 mensen in Brussel (pendelaars en Brusselaars) en waren er 46.450 Brusselaars die buiten Brussel werkten. Dat was goed voor ongeveer 350.000 autoverplaatsingen. In 2010 werkten er 714.110 mensen in Brussel (pendelaars en Brusselaars) en waren er 61.139 Brusselaars die buiten Brussel werkten. En toch zagen we een daling van het aantal autoverplaatsingen tot net geen 300.000. Er zijn dus niet meer wagens, het zijn er minder dankzij een heleboel mensen die nu te voet, met de fiets of met het openbaar vervoer komen werken.
Waren die mensen zich even vaak met de wagen blijven verplaatsen als in 1999 dan hadden we maar liefst plaats moeten maken voor 380.000 auto’s. 80.000 auto’s meer dan er vandaag rondrijden. Als je die allemaal wil parkeren, dan heb je daar maar liefst 1 km2 voor nodig. De oppervlakte van een gemeente als Koekelberg of Sint-Joost-ten-Node. Ik weet niet hoe Open VLD dat ziet maar zelfs als je alle busbanen en fietspaden schrapt, heb je nog niet genoeg plaats om 80.000 extra wagens te laten rondrijden in Brussel. Om niet te spreken van de extra luchtvervuiling die dat met zich mee zou brengen. We hebben geen files veroorzaakt, we hebben Brussel net gered van de absolute stilstand.
Wat wij wél delen met Open VLD is de ambitie om de Brusselse files te beëindigen. Wil je iedereen het basisrecht om zich vlot te kunnen verplaatsen garanderen, dan zit er maar één ding op: we moeten nog veel meer inzetten op dat stappen, trappen en openbaar vervoer. Als iedereen in Brussel in een auto wil rondrijden, dan is er niemand meer die nog een centimeter beweegt. Laten we die auto dus voorbehouden voor de mensen die echt geen alternatief hebben en laten we al de anderen zo snel mogelijk comfortabele voetpaden, veilige fietspaden en een snel openbaar vervoer geven. Alleen zo houden we Brussel gezond en leefbaar.
Dit is de Nederlandse versie van een opiniestuk dat ik voor L’Echo schreef en dat op 26 oktober 2016 verscheen. Je leest het hier: http://www.lecho.be/agora/analyse/Ma_voiture_ma_liberte_l_OpenVLD_persevere_dans_sa_vision_conservatrice.9824463-2338.art.
Bruno De Lille
Fractieleider Groen
Brussels Hoofdstedelijk Parlement
Céline Delforge
Parlementslid Ecolo
Brussels Hoofdstedelijk Parlement