Het was de voorbije weken niet gemakkelijk. Het was niet gemakkelijk om de Brusselaars onder ogen te komen. Ik was beschaamd. Wat heeft de politiek de laatste maanden laten zien? Het ene schandaal na het andere. Publifin, Kazachgate, Samusocial. Politici die vooral aan de eigen portemonnee leken te denken. De mensen in de straat zien intussen elke politieker als een zakkenvuller. Zelfs op familiefeestjes zag ik het ze denken. En ik kreeg het niet uitgelegd.
Wat kregen de Brusselaars deze zomer dan te zien? Wat gaven we ze als antwoord op de schandalen? Nog meer politiek politicienne. Men blaast de meerderheid op, men maakt mekaar uit, men blokkeert alles in de hoop van wat stemmen te winnen … en als dat allemaal mislukt, dan doen we uiteindelijk toch gewoon verder. Collega’s, niemand begrijpt dat.
Het is vandaag de tijd niet meer om politieke spelletjes te spelen. We moeten verdomme onze rommel opruimen. We moeten de mensen hoop geven. We moeten opnieuw het vertrouwen verdienen van de Brusselaars. Van: we geven om onszelf. Naar: we geven om u. Dat is toch niet zo moeilijk om te begrijpen.
Ik ben in de politiek gegaan om van Brussel een betere plek te maken. En ik geloof, ik wil geloven, dat dat voor iedereen hier in dit parlement ook zo is. Wel, laten we dat dan ook doen. Uitzonderlijke tijden vragen uitzonderlijke maatregelen. Laat ons dus samen aan de kar trekken. Brussel heeft zoveel potentieel. Laten we er samen iets van maken.
Ik besef dat sommigen dit zullen wegzetten als naïef gepraat. En het is inderdaad misschien naïef. Maar als iedereen wat naïever was, zou de wereld meteen veel mooier zijn. Het is de achterdocht en het “overal iets achter zoeken” dat veel kapotmaakt.
En laat het naïef zijn, maar het is geen loos gepraat. Dat hebben we al getoond.
Wij hebben altijd geprobeerd op een zeer constructieve manier oppositie te voeren. Niet alleen kritiek maar altijd met alternatieven. En dat werkt. Denk maar aan de CoBat waar de meerderheid onze vraag voor een betere bescherming voor erfgoed is gevolgd. Of kijk naar ons idee voor praktijktesten – dat er na een lange discussie en heel wat hoorzittingen – uiteindelijk zal komen. Of het verbod op dwang-voederen, de kader-ordonnantie ontwikkelingssamenwerking, de discussie over divestment, enzovoort.
Wij deden ook een hele boel voorstellen rond goed bestuur, transparantie en een andere politieke cultuur. Veel van die zaken én andere werden opgepikt in de parlementaire werkgroep van voor de zomer. En we hebben daar dan ook constructief meegewerkt.
De politieke crisis die we nu meemaken, toonde echter aan dat we nog verder moesten gaan om het vertrouwen van de burgers in de politiek helemaal te kunnen herstellen.
Daarom hebben we met Ecolo en Défi een ambitieuze lijst opgesteld die intussen ook door andere partijen wordt gesteund. Never waste a good crisis. Laten we dus allemaal een stap verder gaan. En nee, de meeste van die beslissingen zullen niet de voorpagina’s van de kranten halen. Wegens moeilijk uit te leggen, niet sexy of op te lange termijn. Maar al de stappen die we zo vooruit zetten, helpen wel degelijk om de politiek weer gezond te maken. Het is als een zieke die zijn hele kuur moet uitzweten. Het is niet omdat de koorts even zakt dat je genezen bent.
We moeten de Brusselaar weer het respect betonen dat hij verdient. We mogen de stilstand van vandaag niet aanvaarden. Het ergste wat er kan gebeuren is dat we ons nu laten verlammen om zo nog anderhalf jaar verder te kabbelen tot aan de verkiezingen.
In die zin was ik heel erg teleurgesteld over de toespraak van de minister-president.in plaats dat de minister-president zegt dat de toestand ernstig is en dat er drastische maatregelen nodig zijn, zegt hij eigenlijk dat het intussen allemaal wel meevalt. We kregen een sec lijstje met de dingen die de regering de afgelopen jaren beslist heeft. En ik had de indruk dat zelfs de minister-president zelf er niet bijster enthousiast over was als ik zijn toon hoorde. Het was een droge opsomming van wat de verschillende ministers gedaan hadden. Zat er een visie in? Kon je er een wervend verhaal uithalen? Was het een project dat Brussel klaar maakt voor de toekomst? Helaas.
En dan durft u daarmee opnieuw het vertrouwen van het parlement vragen?
Ik weet het natuurlijk wel: het gaat niet over uw visie waar u vertrouwen voor vraagt. U vraagt zelfs eigenlijk het vertrouwen van het parlement niet. U vraagt het vertrouwen van één van uw partners: de CDh moet door het stof om te bewijzen dat ze opnieuw in de pas zal lopen. Dat is ongezien beste collega’s. Als partners elkaar dwingen om publiekelijk te zeggen dat ze elkaar vertrouwen, dan is dat toch het beste bewijs van het probleem. Vertrouwen dwing je niet af.
En zo zitten we opnieuw in de kern van het probleem. Opnieuw gaat de regering voor politieke spelletjes in plaats van de crisis aan te pakken. Dit is beschamend. Het legt vooral uw onmacht bloot.
Wij hebben dan ook geen zin om hierin mee te spelen. Als u ons vertrouwen wil krijgen, dan zult u ons moeten overtuigen met een inhoudelijk plan.
Er ligt namelijk nog enorm veel werk op de plank. En dit parlement heeft al getoond dat het klaar staat om dat werk aan te pakken. Het is hier dat Samusocial is ontdekt. Het is hier dat we aan maatregelen voor een beter bestuur zijn beginnen werken. Oppositie en meerderheid samen.
Wel, laten we dat verder zetten.
Zoals bij huisvesting. Ons voorstel tot huur-referentieprijzen werd voor de zomer jammer genoeg verworpen. Nochtans zeggen alle huurdersorganisaties dat dit cruciaal is om wonen betaalbaar te maken in ons Brussel. Wij begrepen tijdens de bespreking in de commissie van collega Désir dat de PS nu toch bereid zou om hierover hoorzittingen te organiseren. Laten we dat doen en laten we dan de wetgeving verbeteren.
Onze luchtkwaliteit dan, met waarden vandaag die absoluut onaanvaardbaar zijn en de gezondheid van onze Brusselaars bedreigen. Een belangrijk instrument om schonere lucht te bekomen is de verkeersbelasting. Meneer de minister-president, het kan toch niet dat U in uw regeerverklaring zegt nu pas werk te maken van een taskforce voor een groene verkeersbelasting. U verwijst naar de LEZ, maar het is vandaag compleet onduidelijk of de startdatum van 1 januari 2018 zal gehaald worden. We zijn daar niet blij om hé, we vinden dat jammer.
Wij leggen daarom een concrete resolutie neer om de gezondheid van de Brusselaars te beschermen en onze luchtkwaliteit te verbeteren. We willen die graag met jullie bediscussiëren om zo tot een parlement-brede steun te komen. Want de gezondheid van onze Ketjes moet voor ons allemaal de prioriteit zijn.
U zegt werk te willen maken van de verkeersveiligheid in ons Gewest en het aantal verkeersdoden tegen 2020 te willen halveren. Fantastisch maar de maatregelen ontbreken. Om de verkeersveiligheid werkelijk te verbeteren vragen we zo snel mogelijk de invoering van een algemene zone 30 in het hele Gewest. Het is de snelste en meest efficiënte manier om minder verkeersslachtoffers en een hogere leefkwaliteit te krijgen. Onze beide ministers van mobiliteit hebben al gezegd dat ze openstaan voor de discussie daarover. Wel, laten we die dan snel aangaan.
Laat ik tot slot nog eens inpikken op de plannen van de regering inzake arbeid en tewerkstelling. Het is goed dat er extra opleidingsplaatsen gecreëerd worden en dat de regering samen met Actiris focust op het vergroten van de tewerkstellingskansen van onze werkzoekenden. Maar inschakelingsbeleid zet niet veel zoden aan de dijk wanneer discriminatie op de arbeidsmarkt vandaag in ons gewest nog steeds een significante handicap betekent voor werkzoekenden. Pak het probleem aan bij de wortel en maak snel werk van die praktijktesten.
Collega’s, wij steken de hand uit. Laten we de volgende maanden tonen dat we tot meer in staat zijn. Dat de politiek niet gaat over ruzie maken en problemen creëren, niet gaat over elkaar de arm omwringen of messen in de rug steken maar over oplossingen zoeken voor de grote moeilijkheden waar onze inwoners van wakker liggen. Zodat we hen over enkele maanden opnieuw trots onder ogen kunnen komen. Omdat het herstel is ingezet.