Wat nu volgt is niet voor gevoelige lezers. Ik ga u iets schokkend vertellen. Mijn zoontje is onlangs namelijk bij een vriendje gaan spelen. Hij is 11 en zijn vriendje 9 en samen zijn ze van bij ons thuis naar het huis van het vriendje gewandeld. Met zijn tweeën. Te voet dus. Van het centrum van Brussel … naar Molenbeek! Waaauw.
Eigenlijk hoop ik dat u helemaal niet onder de indruk bent. Mijn zoontje was het in elk geval niet en zijn vriendje nog veel minder. Die doet dat traject namelijk vaker want zijn school ligt bij ons om de hoek.
Toen ik dat een paar dagen geleden echter vertelde aan een groep jonge Brusselse leerkrachten die op bezoek waren in het parlement, keken die mij met grote angstogen aan. “Dat wij dat durfden. Kinderen alleen. En dan nog in zo’n gevaarlijke wijk.”
Ik zei dat ik op mijn tiende elke dag alleen op de fiets een veel grotere afstand aflegde naar school. En dat ik daarbij meer gevaarlijke straten passeerde dan mijn zoontje op weg naar zijn vriendje. Ja, de meeste van hen ook maar … toch niet in Brussel.
Het beeld dat de meeste van die jonge Brusselse juffen en meesters van hun hoofdstad hebben, is dan ook allesbehalve positief. Brussel is onveilig, grijs en pokkeduur, dat is in een notendop hun visie op Brussel.
Verwondert het u dat geen enkele van die 30 jonge onderwijzeressen en onderwijzers ook in Brussel woont? Liever staan ze elke dag anderhalf uur in de file. Nu, om duidelijk te zijn, ik verwijt ze niks. Het zijn stuk voor stuk sympathieke jongeren en ik ben al zeer blij dat ze het engagement aangaan om onze ketjes te leren lezen, schrijven, optellen en aftrekken … Zij hebben die beelden en clichés ook maar meegekregen van hun ouders en vrienden, van de krantenartikelen en de televisiereportages.
Maar ik zal u niet ontkennen dat het opnieuw een koude douche was voor de Brussel-lover die ik ben. Hoe kunnen we in hemelsnaam mensen overtuigen om hier te komen wonen, om zich hier te settelen als ze de indruk hebben zich in een levensgevaarlijk avontuur te storten?
En nee, ik sluit mijn ogen niet voor de tekortkomingen die Brussel heeft. Maar hoe komt het dat diezelfde mensen wel enthousiast zijn over een stad als New York die objectief gezien veel onveiliger is? Waarom doen die mensen dan lyrisch over Parijs, een stad waar je zelfs wijken hebt waar de politie niet meer durft te komen? Hoe komt het dat ze in Londen de mix van mensen niet bedreigend maar fascinerend vinden? Waarom kopen ze zonder problemen een veel te prijzige Sachertorte in de Weense Grand-cafés terwijl ze de Greenwich, de Cirio, Café Métropole, … in Brussel niet eens weten te vinden? En dan heb ik het nog niet over het rijke, gevarieerde en zeer-bij-de-tijd-zijnde theater-, dans- en filmaanbod in Brussel, iets wat heel veel buitenlanders ons benijden.
Een van de jonge leerkrachten zei daarop: “Maar ik vind al die steden ook alleen maar leuk als toerist, ik zou daar ook niet willen wonen.”
Zou dat het zijn? Zijn de Belgen niet zozeer bang van Brussel dan wel van de stad an sich? En krijgt Brussel dan telkens weer de volle laag omdat het een stad is waar moeilijk aan te ontsnappen valt? Want New York, Parijs en Londen liggen op een comfortabele afstand. Als je er bent, dan is het tijdens een vakantie met de bedoeling van je te amuseren en meestal zonder op een euro meer of minder te kijken. Brussel, daar sta je in de file. Brussel, daar kom je om te werken. Brussel staat op de politieke pagina’s van de kranten en niet tussen de leuke uittips.
Misschien moeten we dat eens doen. Misschien moeten we de stad wat vaker als een toerist ontdekken. Op hotel gaan in Brussel en doen wat je anders op citytrip zou doen. Wedden dat je de stad plots door een heel andere bril bekijkt? Ik heet je alvast welkom in Brussel de theaterstad, de dansstad, de art-nouveaustad, de modestad, de stad van 1001-culturen, de designstad, de stripstad, de stad van de vele lekkere en betaalbare restaurantjes, de stad van de grand-cafés en van de alternatieve kroegen, de stad van de parken en de groene wandeling rondom rond het gewest, de chocoladestad, de bierstad, de stad van de exotische zuidmarkt en de volkse vlooienmarkt op het Vossenplein, de … En stuur daarna je vrienden en familie een kaartje met de groeten uit Brussel :-).