Wist u dat onze sociale woningen vol zitten met mensen die 65000 euro per jaar verdienen? En misschien zelfs meer? Dat ons land vergeven is van de illegale criminelen? En dat de bussen van De Lijn nauwelijks gebruikt worden? Het overgrote deel rijdt naar het schijnt gewoon rond om de chauffeurs toch maar iets te doen te geven.
Cafépraat zegt u? Dat klopt. Maar op dit moment wel verbazingwekkend vaak te horen in het parlement. Zelfs uit de mond van ministers die eigenlijk beter zouden moeten weten.
Dat doen ze trouwens ook. Minister Homans weet maar al te goed dat het overgrote deel van de bewoners van sociale woningen het zeer moeilijk heeft om elke maand rond te komen. Staatssecretaris Francken beseft absoluut dat zijn bevoegdheden Asiel en Migratie veel en veel meer inhouden dan het flinks terugsturen van illegale criminelen. En als mijn collega-politici af en toe eens de bus nemen, dat merken ze echt wel dat die zelfs vaak voller zit dan aangenaam is.
Als de nieuwe regeringsleden zo’n ongenuanceerde uitspraken doen, dan doen ze dat echter niet zomaar. Ze verbergen zich achter deze voorbeelden om hun afbraakbeleid, hun ideologische keuzes te verantwoorden. Extra sociale huisvesting om de wachtlijsten weg te werken? Niet nodig want onze sociale woningen zitten blijkbaar vol met mensen die er niet thuishoren. Een beter en menselijker asiel- en migratiebeleid? Niet nodig, als we die criminelen er uit kuisen, dan is de opvang meer dan goed genoeg. Extra middelen voor De Lijn? We kunnen zelfs besparen als we de middelen die er zijn maar echt efficiënt zouden inzetten.
Door de uitzonderingen te veralgemenen hopen de ministers van onze nieuwe rechtse regeringen dat de bevolking hun asociale besparingen wel zal slikken. Of dat het protest ertegen monddood gemaakt wordt. Want opkomen voor meer sociale woningen, meer openbaar vervoer of een menselijker asielbeleid lijkt dan bijna op het goedpraten van de misbruiken. En wie wil dat?
Van een minister verwacht ik echter geen cafépraat maar wel de waarheid. Natuurlijk moeten de uitwassen aangepakt worden (ik ken trouwens niemand die daar tegen is). Maar onze nieuwe staatssecretaris voor Asiel en Migratie moet ook durven zeggen dat – gezien de vele conflicten die er momenteel rondom ons aan de gang zijn, – ook ons land zijn verantwoordelijkheid moet opnemen. En dat het aantal asielzoekers dus wellicht hoger zal liggen dan de voorbije jaren. Mevrouw Homans moet zich niet verbergen achter de man of de vrouw die 65.000 euro verdient om de investeringen in sociale woningbouw on-hold te zetten. Ze moet die misbruiken aanpakken én voor de duizenden anderen die volgens de wet wel in aanmerking komen voldoende woningen voorzien. En zonder investeringen in het openbaar vervoer is het een illusie te denken dat de dagelijkse files korter zullen worden.
Met de dogma’s van een N-VA-verhaal waarin iedereen die niet meekan of uit de boot valt, gezien wordt als een profiteur, een foefelaar of een dommerik die zijn falen alleen maar aan zichzelf te danken heeft, kom je inderdaad niet ver. Verschuil je echter niet achter retorische trucjes of veralgemeningen om recht te praten wat krom is en voer een beleid gebaseerd op de realiteit en op de noden van al je inwoners. Een samenleving toont haar ware gelaat in de manier waarop ze met haar zwakste burgers omgaat.